Zoekplaatje: Johan Wiggers organiseerde liefst 35 kinderkampen

Foto's: Leidy Wiggers
Zoekplaatje: Johan Wiggers organiseerde liefst 35 kinderkampen
Het zoekplaatje leverde niet veel namen op. We kregen wel de naam door van de dame met de witte blouse. Dit was mevrouw Wiggers, de echtgenote van Johan Wiggers. Arnold Arentsen, coördinator van Kerkvenster, wist wel veel te vertellen over de periode waarin de heer Wiggers actief betrokken was bij deze kinderkampen. Een zeer interessant stukje geschiedenis!
Hoe het allemaal begon?

Johan Wiggers (oud koster van de Hervormde kerk), zijn vrouw, Wim Keunen, Wim Doornink (de latere predikant) en een paar nichtjes van mevrouw Wiggers organiseerden het eerste kamp in 1948. Johan Wiggers heeft gedurende een periode van circa 31 jaar 35 kinderkampen georganiseerd voor de zogenaamde ‘Knapenvereniging’ van de herrvormde kerk.

 Het eerste kamp werd gehouden in het Woold, in een stuk bos dat vlak achter de smederij van een neef van Johan Wiggers ligt. In die eerste jaren ging het er veel primitiever aan toe dan nu het geval is. Auto’s kwamen er niet aan te pas, bijna alles ging op de fiets. De tenten en kisten met keukengerei werden door de firma Schepers en later door de firma Ruesink gebracht en weer opgehaald.  Tenten moesten zelf worden opgezet en ze moesten worden ingericht en later ook weer worden opgeruimd. Luchtbedden waren er ook nog niet. Er werd stro bij een boer gehaald en nadat de muizen eruit waren verjaagd werd het stro uitgespreid en werd er een grondzeil overheen gelegd. Om alles vlak en beslaapbaar te maken werd er op gedanst en dan waren de bedden klaar.                         

Levensmiddelen werden zoveel mogelijk uit Aalten meegenomen. Melk en water werden van de dichtstbijzijnde boer betrokken en in grote melkbussen opgehaald. Het was ook een hele organisatie om circa 30  hongerige magen elke dag een paar keer te vullen.
Als sanitaire voorziening maakte men een HUDO, dat staat voor: Houd Uw Darmen Open. Er werden dan twee sleuven gegraven, daarover ging een balk, men maakte een stuk touw vast aan de boom, waar je tijdens het doen van de boodschap aan vast kon houden, want stel je voor… en dat was het dan. Ik heb niet kunnen ontdekken of zo’n HUDO ook werd afgeschermd, zoals dat in de jaren zeventig wel gebeurde in de nieuwe kampen. Wel was er een goede hygiëne want na elke ‘boodschap’ ging er een schep zand overheen en zo werd alles weer keurig aan de natuur teruggegeven.

Wat het programma in zo’n week betreft: dat was er nauwelijks. Het werd ter plekke bedacht en Wiggers die kon dat uitstekend vullen. Hij zal er ongetwijfeld over nagedacht hebben maar de leiding kwam niet bij elkaar, zoals dat tegenwoordig wordt voorbereidt. Terugkerende activiteiten waren wel: vlaggenroof en de nachtelijke wandeling. Toen Jan Leeuwenstein als leider erbij kwam had deze altijd hele leuke ingevingen waardoor de kampweken een ander karakter kregen.

Overigens was het wel een opoffering voor Johan Wiggers, hij genoot niet veel meer dan een week vakantie in het begin van zijn kostersloopbaan en die besteedde hij dan ook nog aan deze kinderkampen. Zo kwam het voor dat de kinderen en de leiding op zaterdagmorgen terugkwamen van een met name de laatste dag en groot gedeelte van de nacht vermoeiend kamp. Johan Wiggers moest ‘s middags al weer de kerk in om deze klaar te maken voor de zondagse dienst. Mevrouw Wiggers had dan één grote angst: “als hij op zondagmorgen tijdens de dienst maar niet in slaap valt’.

Het is niet helemaal duidelijk wanneer deze kinderkampen zijn gestopt, waarschijnlijk eind jaren zestig, begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Johan Wiggers heeft in elk geval tot in 1985 35 kampweken als hoofdleider gefungeerd. Als trouwe hulp in de keuken kon hij maar liefst 18 keer daarvan een beroep doen op zijn vrouw. Ook Henk Lensink, die in de beginperiode bij de knapenvereniging terecht was gekomen als hulpleider, heeft veel van deze kampen helpen organiseren. Curieus was ook dat Leidy Wiggers, de dochter van, als klein kind al meeging want er was natuurlijk geen oppas. Zij kan er nog prachtige verhalen van vertellen.

De nieuwe periode van kinderkampen begon in 1976 vanuit de Hervormde diaconie. Opvallend is dat Wim Kuenen in de eerste periode al leider was van deze kampen, nu de medeoprichter werd van de nieuwe kampen en een aantal jaren voorzitter van de commissie is geweest.
In 1980 werd er gesproken met de Gereformeerde diaconie van Aalten om een gezamenlijke commissie te vormen die de belangen zou behartigen van de Aaltense kinderkampen, de gestarte kinderkampen voor Amsterdamse kinderen met een sociale achterstand en de IKA weken voor gehandicapte en oudere gemeenteleden die niet van een normale vakantie kunnen genieten.
Van 1976 tot en met 1979 werden er elk jaar drie kinderkampen gehouden en vanaf 1980 tot heden werden er elk jaar vijf kinderkampen gehouden met circa 40 kinderen per kamp en circa 12 man/vrouw leiding per kamp. De meeste jaren is er veel meer aanmelding van kinderen dan er geplaatst kunnen worden.

Het diaconale karakter van de kampen is nog steeds aanwezig. Kinderen waarvan de ouders het kampgeld niet kunnen opbrengen worden nog steeds met voorrang behandelt en betaalt door de diaconie. Niemand van de leiding of de deelnemende kinderen hebben hier weet van. Dit wordt vertrouwelijk behandelt door de commissie.

Met dank aan: Arnold Arentsen.
Foto: Leidy Wiggers. 

Foto's

Oude foto Wiggers.jpg

« Terug naar het artikel
Advertenties
Advertenties
Delightnet Home Automation for free