Ik wist het (99)

‘Oprotten jullie. Jullie hebben hier niets te zoeken. We zijn jullie liever kwijt dan rijk.’ Eindelijk wordt er opgetreden tegen voetballers die zich op de velden misdragen. Dat is wat ik in eerste instantie dacht. Ik zit er echter volkomen naast. Het gaat niet om voetballers die zich misdragen maar om rekeninghouders van de Deutsche Bank in Nederland. Wat betreft de voetballers beperken wij ons tot enkele tientallen. De Deutsche Bank pakt het veel grootser aan. Zij heeft maar liefst achttienduizend rekeninghouders te kennen gegeven dat ze een half jaar de tijd hebben om op te krassen. Dat banken merkwaardige instellingen zijn mag langzamerhand als bekend worden beschouwd, maar dit slaat werkelijk alles. Tientallen jaren hebben banken er alles aan gedaan om rekeninghouders over de drempel te trekken. Alle trucjes werden daarbij uit de kast gehaald. Wie honderd euro inlegde bij de opening van een rekening kon rekenen op een extra tientje. Ook werden rekeninghouders gelokt met een gratis i-pad. Marketingmanagers werden bij honderden tegelijk aangetrokken. Er kon wel worden bezuinigd op ICT’ers. De Deutsche Bank wil nu het klantenbestand ‘opschonen’ zoals de bank het zo fraai noemt.

Opschonen is gewoon een ander woord voor nokken jullie. De reden voor de bank is dat zij de afgelopen jaren niets aan deze groep cliënten schijnt te hebben verdiend. Er schijnt zelfs verlies te zijn gemaakt. Dat zie ik echter als een bedrijfsrisico. De bank heeft deze rekeninghouders echt niet overgenomen van ABN Amro om er slechter van te worden. Nu het tegenvalt moeten ze hun heil maar elders zoeken en de Deutsche Bank geeft, wat een service, vriendelijk te kennen dat zij de overbodige en ongewenste klanten zal helpen bij het overstappen naar een andere bank. Ik beschik over te weinig kennis over bankaangelegenheden of een bank rekeninghouders kan verplichten op te rotten. Dat doet ook weinig ter zake, het gaat om de intentie. Dat de brief aan de rekeninghouders samenvalt met een aankondiging van ABN Amro dat deze actief de boer op gaat om oude klanten terug te winnen moeten wij dan ook zien als een samenloop van omstandigheden. Als er één bank is waar ik als rekeninghouder van de Deutsche Bank mijn geld nu niet zou stallen is dat bij ABN Amro. Terwijl bij de ene bank de rekeninghouders bij bosjes opstappen omdat ze voortdurend niet bij hun eigen geld kunnen, trapt een andere bank ze er, zonder het schaamrood op de kaken, uit. Welke directeur of CFO krijgt nu de grootste bonus: die van de bank die de meeste rekeninghouders wint of die de meeste rekeninghouders de straat op schopt.? Ik durf het niet te zeggen; de wereld van de banken is voor mij niet te doorgronden.

door: Johan Winkelhorst


« Terug naar het artikel
Advertenties
Advertenties
Delightnet Home Automation for free