Ik wist het (97)

EB7CE1CCF3473524D67D7F7BC53C8592-brievenbus-i

Veel post, en dan niet uitsluitend reclame, verdwijnt ongelezen in de vuilnisbak. Dit betreft ook post die aan iemand persoonlijk is gericht. Soms neemt iemand nog de moeite de brieven en rekeningen te versnipperen zodat ze niet in de verkeerde handen terecht komen. Aan dit alles komt, als het aan de PvdA en de VVD, een eind. Deze partijen willen daarvoor zelfs een wet aanpassen en aan het parlement voorleggen. Deze wet heeft wel tot gevolg dat mijn buurman niet langer de gelukkige winnaar zal zijn van fantastische prijzen en hij zal ook nooit meer een eenmalig aanbod voor een goedkope en prachtige reis aangeboden krijgen. Het zal hem trouwens worst zijn, de man is vier jaar geleden overleden. Zijn bank is daar enkele maanden geleden ook achtergekomen. In ieder geval krijgt hij geen maandelijkse afschriften van zijn bank meer.

Pogingen te voorkomen dat de man post bleef ontvangen op het foute adres hebben tot op de dag van vandaag weinig succes gehad. De woning staat nog altijd te koop. Om te voorkomen dat er post werd afgegeven heb ik twee jaar geleden met stevig plakband de brievenbus dichtgeplakt en daarop geschreven dat de betrokken bewoner een ander adres heeft: St. Petrustraat 35, 1000AA Hemelrijk. Blijkbaar geloofde geen enkele bezorger van post of reclamemateriaal dat. Iedere keer opnieuw zat er post in de brievenbus. Dan bleek dat het plakband netjes was verwijderd. Uiteindelijk heb ik de moed opgegeven. Als de brievenbus van de man nu vol zit en er met geen mogelijkheid meer een brief in kan worden gepropt wordt de post in de brievenbussen naast die van de overledene gedaan.

Schrikken was het overigens enkele maanden geleden. Voor ons appartementencomplex zagen ik twee surveillancewagens van de politie staan. Op de galerij klonk het geschreeuw van agenten en het gerinkel van glas. 'Politie, politie, politie,'riep één van de agenten terwijl hij door het kapotgeslagen raam de woning van mijn overleden buurman binnendrong. Natuurlijk kreeg hij geen antwoord, de woning stond leeg. Een bordje voor het raam toonde aan dat de woning te koop was en dat men voor meer informatie bij een bekende plaatselijke makelaar terecht kon.

De politie bleek achteraf te zijn benaderd door de moeder van een krantenjongen. Hem had het verbaasd dat de brievenbus nooit werd geleegd. Hij vreesde dat de persoon aan wie deze brievenbus toebehoorde iets was overkomen en gewond of dood in de woning lag. Op één punt had de jongen gelijk: de eigenaar was dood, ja al vier jaar.

Aan al dit soort zaken komt nu mogelijk een einde. De genoemde twee politieke partijen willen de Stichting Postfilter toegang geven tot de gemeentelijke basisadministratie. De overledene zou dan zo snel als mogelijk kunnen worden opgenomen in een 'schrijf me niet'- register. Wie heeft in vredesnaam deze naam bedacht, maar dat terzijde. Het is in ieder geval een mooi initiatief. Overledene moeten in de toekomst mogelijk zelf voor leesvoer zorgdragen.

door: Johan Winkelhorst


« Terug naar het artikel
Advertenties
Advertenties
Delightnet Home Automation for free