Op zondagmiddag 20 maart vond de presentatie plaats van het boekje: 'Spelend de dood in'. Louis Veldhuis uit Aalten schreef dit boekje over een tragedie welke zich in Aalten afspeelde kort na de bevrijding eind maart 1945. Op 4 april 1945 vonden drie jongens in een droge sloot ergens aan de Bocholtsestraatweg een projectiel. De drie jongens; de toen achtjarige Wim Schenk, zijn zesjarig broertje Henk en de vijfjarige Wim Wisselink, namen het projectiel mee naar het huis van Wim Wisselink. De drie jongens besluiten het projectiel te testen en gooiden het tegen de muur van het huis. Er ontstond een enorme knal en ooggetuige Bennie Temming zag de jongens achterover vliegen. De drie kinderen vonden de dood door het spelen met het projectiel. Louis Veldhuis is gefascineerd door de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en las in het boek van B. de Joode: 'Aalten in Bezettingstijd' over dit gebeuren. Louis Veldhuis vond tien personen, die als ooggetuigen of op een andere manier bij deze Aaltense tragedie betrokken waren.
Op zondagmiddag vond de presentatie plaats aan de Bocholtsestraatweg bij Hans en Ada Wisselink, de plek waar bijna 66 jaar geleden Wim en Henk Schenk en Wim Wisselink zo plotseling om het leven kwamen. Louis Veldhuis; "Dit heeft destijds diepe wonden geslagen bij de nabestaanden en ook bij diegenen die toen bij de onheilsplek aanwezig waren. Ook het afgelopen jaar tijdens gesprekken werden sommigen nog door hun emoties overmand toen er teruggekeken werd op deze tragische gebeurtenis".
Louis Veldhuis vertelde bij de presentatie dat het gebeurde voor hem steeds meer betekenis kreeg toen zijn zuster Ada trouwde met Hans Wisselink, een jongere broer van één van de slachtoffers. De motivatie om het verhaal op te schrijven kreeg vorm toen bleek dat de betrokken mensen naarmate de jaren vorderden, er toch meer mee bezig waren. Louis tekende het verhaal voor het boek op uit diverse interviews die hij heeft gehouden met nabestaanden en betrokkenen. Aan de hand van al die herinneringen en verhalen omschreef Louis de laatste week voor de bevrijding, zoals die door de betrokken mensen beleefd werden en zo naar die noodlottige 4e april 1945.
Louis: "dit verhaal is één van de vele verhalen uit deze verschrikkelijke oorlog die een onbeschrijflijk leed heeft veroorzaakt. Vele kinderen zijn na de oorlog omgekomen of verminkt doordat ze met het oorlogstuig speelden. Zo veranderde de vreugde van de bevrijding voor de nabestaanden in een groot verdriet. Of zoals de 80-jarige Bennie Temming, één van de ooggetuigen, het omschreef: "Het werd een bevrijding met een diepzwarte rand".
Louis wil met het verhaal van Wim Wisselink en Wim en Henk Schenk de aandacht vestigen op alle onschuldige burgers die slachtoffer werden van oorlogsgeweld. Het is ook aan hen opgedragen.
Het verhaal zal een vervolg krijgen in het museum Markt 12, Aalten. Op de zolder zal ter zijner tijd een korte samenvatting van deze tragische gebeurtenis in een themakoffer worden geplaatst. Hierdoor wordt het onderwerp burgerslachtoffers naast alle andere onderwerpen uit die tijd onder de aandacht van de bezoeker gebracht. Ook wordt door de stichting `de Gaostok` de mogelijkheid onderzocht of het verhaal toegevoegd kan worden aan de leskoffers voor kinderen van de basisscholen in de gemeente Aalten.
Het eerste exemplaar werd overhandigd aan Bennie Temming. Hij was getuige van deze tragedie. Bennie wist het gebeuren nog helder te omschrijven en hielp Louis dusdanig verder dat daardoor ook andere getuigen in beeld kwamen.
